Het leven zoals het is: Nicaragua

Nadat we de eerste maand full-pull door 4 landen zijn gepasseerd (Mexico, Belize, Guatemala en El Salvador), zijn we momenteel gestationeerd in Nicaragua, Granada. 4 dagen Leon, 3 dagen Masaya en nu 7 dagen Granada. Niet dat Granada een absolute topper is, maar we hebben hier een tof goedkope hospedaje, temidden van een markt, vlakbij een supermarkt, aan het meer en een veilige en mooie omgeving... Alles aanwezig om even te blijven hangen!!

... we hebben dan maar 2 hangmatten aangeschaft.

OVER WAAR WE NU ZIJN...

Granada en het meer
Ook Granada is een koloniale stad. Typisch zijn de vele kerken en met-pannendaken-huizen. Op de achtergond van onderstaande foto zie je het meer van Granada. Het is een zoetwatermeer en telt 8226 vierkante kilometer, bijna zo groot als vlaanderen dus. Het meer gedraagt zich zoals een zee en er leven zelfs zoetwaterhaaien in.

Hospedaje San Jorge, Granada

Een hospedaje is de goedkoopste optie van slaapgelegenheden. Tot hiertoe sliepen we meestal in een bunker van een kamer. Zonder lucht en licht, maar wel vochtig en veel ongedierte. We zoeken steeds naar de goedkoopste kamer. In Granada betalen we ietsje meer per nacht (200 cordoba, -+7 euro), maar we krijgen ook beter. Een ruime kamer, eigen wc en douche, tv, terras met hangmatten en schommelstoelen, ijskast en een zeer nette keuken. Buiten een ex -US Soldier, zijn we hier de enigen. Zalig dus! De eigenaar is zeer viendelijk en correct. De onmiddelijke omgeving is levendig en de straatjes zijn gevuld met marktkramen. De buurt wordt gezien als de ´buitenwijk´, maar het is hier best veilig en gezellig. Daarom blijven we hier 7 nachten plakken!

Optochten en processies

Geregeld, maar vooral in het weekend, valt er vanalles te beleven op de straten. Naast de honderden straatmarchanten en muziekanten, vullen ook religieuse optochten het straatbeeld. Ook scholen pronken graag met hun studenten en paraderen ritmisch door de stad. Gezellig om even halt te houden en te kijken.

OVER HET DAGDAGELIJKSE...

We maken van de gelegenheid gebruik om in losse flarden te vertellen over hoe we ons dagelijks leven hier aanpakken.

De was en de plas

Al vanaf ´s morgens zweten we ons hier te pletter, en in geen tijd zijn de kleren die we dragen druipnat. Geregeld moet er dus een wasje gebeuren. Ofwel brengen we het binnen in een wasserette en betalen we per kilo, ofwel doen we het zelf met de hand en een stuk zeep in de lavabo van onze kamer. Het drogen is hier geen probleem. Veel Nicaraguanen doen hun was in de rivier, waar het meestal gezellig aan toe gaat.

Het koken

Omdat we hier in Granada over een nette keuken beschikken, koken we hier elke avond. We doen onze boodschappen in de plaatselijke supermarkt en op straat. Maar wat staat er dan op de menu? We koken zoals thuis; gekookte aardappelen met rauwe groenten en vlees, spaghetti, groentensoep, gebakken aardappelen in de pan, scampi´s in tomatensaus met look, iedere morgen een gekookt eitje,... Op de verjaardag van Roeland hebben we pannenkoeken gebakken! En ze smaakten helemaal zoals bij ons!

Meestal hebben we geen keuken. We gaan meestal eten in een comedor (eethuisje), waar we dan kunnen eten wat de pot schaft. Goedkoop en plaatseiijke kost. Onbijt vinden is meestal een probleem. Aan brood geraak je gemakkelijk, maar het beleg is telkens een probleem. Het enige wat we als bruikbaar beleg kunnen vinden zijn vierkante rubbersmeltkaasjes. Daarom eten we hier veel fruit als onbijt, en eigenlijk ook de hele dag door. Voor onderweg hebben we een voorraadzak gekocht. Daarin verzamelen we ons eten; fruit, groenten, koekjes, chips, brood, suiker, zout, bouillon, kruiden,... Er zit altijd wel iets in om te knabbelen voor als de busreis lang duurt, of het wachten op die bus.

Geld

Geld afhalen is hier meestal geen probleem. We verspreiden het cashgeld over verschillende rugzakken. We proberen rond te komen met een dagbudget van +- 35 euro. Het probleem is dat voor ons meestal toeristentarieven worden aangerekend. Ze weten hier goed dat we de prijzen niet kennen, en we moeten de prijs dus steeds naar beneden zien te krijgen. Niet gemakkelijk, maar vooral vermoeiend en niet plezant!

Plastiekzakjes

We zitten hier temidden van een plastiekzakjes-cultuur. Alles doen ze hier in zakjes. Drank, ijsjes, fruit, jalo pinto (rijst met bonen), cola, gebakjes, enz. Die worden vervolgens op straat en op alle bussen met veel geroep en gedrang aan de man gebracht. En iedereen koopt ze! De zakjes worden leeggezogen en nog geen vijf seconden later vliegen ze door het raam en dwarrelen neer op de grond. Hieronder wordt de busterminal van Masaya bedekt met een laagje plastiekzakjes. Onvoorstelbaar!

De andere Belgen

Veel Belgen komen we niet tegen. Nederlanders, Duitsers, Noord Amerikanen in overvloed, maar Belgen zelden. Hier in Granada zijn we de eerste tegengekomen, een vader met zijn zoon uit Putte. Nog andere Belgen kwamen we bij toeval tegen op TV. Op een avond zapten we op een Vlaamse film met Spaanse ondertiteling!! We weten niet wat de titel was, maar we hadden hem allebei nog niet gezien. Enkele dagen later werd op een Amerikaanse tvzender reclame gemaakt voor de wedstrijd tussen Kim Clijsters en Serena Williams! Die hebben we gevolgd..flauw van Serena trouwens. Natuurlijk hebben we ook LIVE naar de finale gekeken, en dat op het luxe uur van 19u ´s avonds!! Dus eigelijk wisten wij vóór jullie allemaal dat we met een Belgische Superheldin zaten. Dat is het wat Belgen betreft...

...en in´t Vlaams: ´Lat de klokken ma gerust´

Roeland op bezoek bij Alan Chavez

Ten tijde dat Roeland nog leerkracht was op de tuinbouwschool van Mechelen, kwam er in januari bezoek uit Nicaragua via een project van Vredeseilanden. Alan Cavez was voor een maand in Belgie. Gezonde groenten kweken en vervolgens voor eerlijke prijzen verkopen zijn maar enkele thema´s die werden besproken.

´ Het was zeer eenvoudig om af te spreken. Alan woont met zijn familie in Jinotepe, op een uurtje rijden van Granada. Hij stond me op te wachten aan de busterminal. We hadden niets op voorhand afgesproken en zei; "zeer welkom in Nicaragua, mijn huis is uw huis. Wat wil je doen vandaag, Rolando?". "Laat me zien waar en hoe je hier leeft en hoe jullie hier groenten kweken en verkopen. Ondertussen praten we wat over het land en zijn geschiedenis en drinken we af en toe een pintje". Eerst zijn we naar een cooperatieven geweest waar frijoles (bonen, het import en exportproduct van Nicaragua) worden gedroogd, eventueel gekookt en verhandeld. Nadien zijn we een groentekweker gaan bezoeken. Zijn moto is; geen chemische producten, experimenteren met nieuwe groentesoorten en proberen te kweken wanneer er weinig groenten op de markt zijn. Het lukt hem best. Zijn groenten staan er mooi en gezond bij. Hij krijgt hier uiteraard geen meerprijs voor zijn biologische groenten. De winst haalt hij uit zijn eigen gezondheid en geen investeringen in chemische producten. Tot slot heeft Alan mij uitgenodigd om nog iets te komen drinken bij zijn thuis. Zijn vader, nonkels en broers waren er ook bij. Met een glas rum hebben we gediscucieerd over de dingen des leven.

Roeland en Amber op bezoek bij het gastgezin van Adje in San Juan de Oriente

En zo gaat onze huwelijksreis verder...

Veel knuffels vanuit Nicaragua!

XXX

Amber en Roeland