Ecuador; Het midden van de wereld, het midden van onze reis.

Sinds onze oversteek naar Zuid-Amerika merken we toch wel een aantal verschillen met Centraal-Amerika (hoewel de twee veel overeenkomsten vertonen). In Zuid-Amerika vind je...

... meer hooggebergte terug. Het is hier dus op veel plekken ook veel kouder. Net zoals in België worden hier de sjaals, handschoenen, mutsen ( én ponsjo's) bovengehaald.

... lange afstanden. Peru is bijna even groot als Nicaragua, El Salvador, Costa Rica en Panama tezamen. Vandaar dat we nog wat meer tijd nodig hebben :-)

... de opvallende aanwezigheid van indianen/indigenas in hun kleurrijke outfits zeulend met artesania's. Ze zijn terug van weggeweest (Guatemala)!

... enkel oceanen, wij reizen langs de Pacifische en een stukje Atlantische op het einde in Argentinië. Gedaan met de azuurblauwe Caraïben. Spijtig!

... bijna geen keukens in de hostelletjes. We zijn dus terug vooral op eethuisjes aangewezen (kip met rijst, kip met rijst en kip met rijst hmmmm).

In ieder geval, de Zuid-Amerikaanse landen zijn moeilijk om te beschrijven omdat ze binnen hun eigen grenzen zoveel verscheidenheid kennen. Algemeen kunnen we elk Zuid-Amerikaans land indelen in

kust of costa

sierra of bergen

oriente of amazonejungle

Elk deel heeft zo z'n eigen verhaal ( bevolkingsgroepen, klimaat, eten,...). Maar eerst een kort verslagje over het verblijf bij het gastgezin van Roeland.

Otavalo, een blij weerzien

We hebben precies een week verbleven bij het gastgezin dat Roeland twee jaar geleden met open armen ontving. Het weerzien was eens zo hartelijk als twee jaren geleden. Nu was het zelfs nog leuker omdat we eerder als 'vrienden' over de vloer kwamen. Mama Juana heeft ons een week lang vest gemest met drie warme maaltijden per dag ( kip met rijst uiteraard). Jaja, de kilo's vlogen er weer aan! De verse sapjes probeerden we te omzeilen, niet altijd even goed te pruimen. We ontmoetten daar een andere vrijwillger van Ecassef uit Gent, Eddy, nen toffe gast. Wat bijkletsen onder de Vlamingen... We sliepen voor een keer nog eens in een goed bed (zakt niet door), in een ruime lichte kamer (wel van beton, maar geen bunker) en konden een paar waskes draaien (ALLES was vuil; geen onderbroeken meer).

Verder zijn we eveneens warm ontvangen door de indigenas van Moraspungo ( ´t schooltje waar Roeland heeft les gegeven). Deze mensen zij straatarm en toch geven ze alles weg wat ze hebben, van hun glimlach tot hun schaarse eetvoorraad. We zijn gaan eten bij het petekindje van Roeland. Daniël is intussen 13 jaar en gaat naar de middelbare school in Otavalo.

Verder hebben we de bloemekes buiten gezet met Javier, de uitgaansbuddy van Roeland destijds.

Het gebied van Otavalo en ook de rest van Ecuador kampt met ernstige droogte (terwijl het eigelijk regenseizoen is). Mits men voornamelijk met hydro-eletriciteit werkt, is er dus veel te weinig elektriciteit. Bij gevolg wordt de stroom meerdere uren per dag gewoonweg uitgezet. We zaten dus regelmatig in het donker!

Het gezin van petekind Daniël (rechts) voor hun huis. De reuzen en de dwergen.

Mama Juana met nieuwe aanwinst kleinzoon José-Julian, alias de witte.

DE BERGEN

- Quito, de hoofdstad

We waren tijdens de jaarlijkse feesten van Quito in de hoofdstad. We hebben de katherdraal beklommen hoog tot boven in de toren, zelfs boven het uurwerk. Machtig! Mooi uitzicht op de bergen rondom en de mottige kerstversiering.

In Quito hebben we eveneens onze vlucht verzet, na lang peinzen. We wilden graag voor de paaseikes thuis zijn, maar alle vluchten waren jammer genoeg volzet...

Uizicht vanuit de kathedraal.

- Latacunga en omstreken


Ijskoud! Brrr. Bezoek aan een kratermeer van een oude vulkaan. Wondermooi als de zon schijnt. Verder om 6 uur 's morgens de plaatselijke indigenamarkt bezocht. Lama's, schapen, varkens en kippen werden uitgewisseld. De kleurrijke traditionele markt omgeven door de bergen was een streling voor het oog. Stilaan beginnen we terug op een stelletje bleke Belgen te lijken...

Ingeduffeld aan het kratermeer.

Bergindigenas in traditionele kledij. Voor de beste zwijntjes moet je er vroeg bij zijn!


Kleurrijke ochtendmarkt.

Verse groenten en fruit zijn natuurlijk ook aanwezig.

Stierenkloten, een lekkernij gelijk een ander...

Voor cavia geldt dit ook!

Lama's en alpacawol, hét handelsmerk van dit gebied.

De stierenkloten en cavias's hebben we gelaten voor wat het was. Aan schapeningewanden konden we niet ontsnappen. 't Was dat of geen eten!

- Banos

Onze hoofdactiviteit: bungeejumpen. Een sprong in de diepte, vrije val van een brug. 't Was wel zonder rekker (Amber haar nek zei bijgevolg krak, niet ernstig! Enkel wat stijf de volgende dag...). De brug was niet gigantisch hoog, maar dat was eens zo grellig want dan komt ge dichter bij de grond :-). Kicken in ieder geval, en een voorsmaakje voor de volgende brug??

Een second naar beneden gekeken en meteen gesprongen!

Een filmpje van Roeland zijn heldendaad.

DE JUNGLE

- Rio Blanco

Na 10 uren op de bus, een truck, de rivier overtreken met een kano en 2 uur wandelen op een padje door het bos kwamen we aan bij Rio Blanco, een klein dropje in de Ecuadoriaanse jungle enkel te voet bereikbaar. Roeland was hier al eerder geweest.

Een rustige plek om uit te rusten, watervallen onveilig te maken, traditioneel eten te bereiden, te baden in de rivier, enz. Een heel ander (heet) klimaat dan in de (koele) bergen!

Bereiding van yucca. Intussen hebben we al tweemaal zelfstandig yucca klaargemaakt, een keer gefrituurd en een keer in pureevorm.

Een plantje voor Anke geplant. De open ruimte in de jungle biedt voldoende plaats licht en vocht voor het plantje om te groeien.



Met het eten ginds moeten ze creatief zijn (wegens weinig toevoer). Ze gebruiken voornamelijk Yucca en palmboomonderdelen. Bij gelegenheid een visje uit de rivier. Weinig vlees ( Yes, geen kip voor een keer ).

Tijdens de culturele avond tonen ze hun traditionele kledij en muziek. Die strooien rokskes zijn geen grap!

Veel, heel veel, spinnen tegen gekomen, vooral 's nachts op de WC.

Afkoelen in de rivier. Beter dan een douche!

Spot de kikker op de foto.

DE KUST

- Santo Domingo de Colorades

De stad op zich is een gedrocht. Maar net buiten de stad leeft vreemd genoeg een indianenstam, daar waar de bossen beginnen. Ze worden ook wel de 'Colorades' genoemd omdat ze zich beschilderen met allerlei natuurlijke producten. We hebben een minimuseumpje van een van de stamleden bezocht op eigen houtje.

Er wordt veel suikerriet geteeld in dit gebied. Deze machine wordt gebruikt om het sap eruit te persen (ook vandaag nog wordt ditzelfde principe overal in Ecuador gebruikt).

Pitjes van een bepaalde boom geven een rode kleur af die de indianen gebruiken om hun kapsel te kleuren, maar ook hard en stijf te maken (tegen de regen). Dit kaspel kunnen ze 8 dagen behouden.

Ezels doen zoals gewonelijk het sleurwerk.

Zelf ook even geknoeid met de pitjes...

- Atacames

Een bezoekje aan zee. Atacames is een badplaats voor de lokale bevolking, geen gringo's te bekennen. Hier vind je enkel de mestiezen terug (= mengeling Spanjaarden en indianen, achten zichzelf beter dan al de rest). Aan de kust kan je gigantische milkshake -en fruitslabekers krijgen voor weinig geld. Een smulfeest!

Ontbijt op bed, af en toe een beetje Honeymonen!

-Mindo

Ergens tussen de kust en de bergen in vind je nog een klein stukje nevelwoud of cloudforest. Daar zijn we er eindelijk in geslaagd om een toekan op foto te krijgen. We hadden er tijdens de reis al wel wat gespot, maar ze waren ons elke keer te snel af! Deze keer kwam er echter ene vlak voor onze neus paraderen...

Verder ook nog een pad van wel 8 watervallen verkend.

Er groeien ook flapkes in de het woud.

Een van de vele watervallen.

Onze trots op het fototoestel.

WIST JE DAT ...

...Roeland weken lang met paddestoelen op zijn hoofd heeft rond gelopen?

Een hardnekkige schimmel met dikke pellen korst en haaruitval tot gevolg. De dokter heeft een hele apotheek voorgeschreven en ons fameus int zak gezet. Ondertussen is de Flap z'n kopke terug flaploos.

... onze I-pod gestolen werd door de hotelreceptionist uit onze hotelkamer?

We beseften het pas toen we al weg waren uit het hotel. Na drie dagen zijn we teruggekeerd naar het hotel en hebben we de dader zo goed als op heterdaad betrapt. Hij had het doosje van zijn nieuwe oplaadkabel op de desk laten rondslingeren. Het ultieme bewijs voor ons (want we waren eerst niet zeker wie het gedaan had). Na wat gedreig met een ontvangen mail van de verzonnen opsporingssite 'Where is my I-pod.com´, kregen we ons duur speelgoed al snel terug.

Van heet naar ijskoud, terug naar heet. 't zal niet de laatste keer zijn deze reis. We zijn intussen al een weekje in Peru. We weten niet zeker waar we met kerst en nieuwjaar gaan vertoeven, hoogst waarschijnelijk midden in de hete jungle...

We wensen iedereen in ieder geval...

PRETTIGE FEESTDAGEN!!!

dikke feestknuffels

Amber en Roeland

P.S.: WIJ WILLEN OOK SNEEUW!