Ochalee

Never been this far away from home! Nieuw Zeeland ligt nog een tikkeltje verder, maar in Papua hebben we ons nog nooit zo ver van huis gevoeld. Enerzijds was er de Baliem Valley in de bergen en anderzijds de eilanden van Raja Ampat. Slechts twee plekjes van de vele die Papua rijk is. Beide liggen zo ver in een uithoekje en zijn zo moeilijk te bereiken dat ze uniek en exclusief zijn!

Een heel avontuur om er te geraken...

De vliegtuigen die je er brengen zijn afgedankte vliegtuigen uit de jaren stilletjes, vermoedelijk uit Duitsland vanwege de Duitse opschriften in het vliegtuig. De zetels staan niet echt meer vast, en propellermoteren maken het verweggevoel helemaal echt. Vanuit het vliegtuig kunnen we vaststellen dat de weg naar de Baliem Valley nog niet voor meteen zal zijn. Een ruig berglandschap, bedekt met wilde wouden en dooraderd met woeste rivieren. De vele pogingen om een weg doorheen dit gebied te trekken zijn met een flop geindigd. Moderstromen of rivieren die plots 5 keer breder worden nemen telkens grote happen weg.  Om in de vallei te geraken moet je dus een vliegtuig nemen!

Geen wegen in Oost-Papua

Bij aankomst is het mogelijk om meteen de bagage uit het vliegtuig te nemen. Op het tarmak kan je vrij rondlopen. We werden wel bijna van de luchthaven geblazen toen een vrachtvliegtuig haar motoren even liet brullen!

Even rondwandelen op het tarmak

De wetgeving in Papua zegt dat toeristen hun aanwezigheid in elke regio moeten melden in het hoofdpolitiekantoor. Zij geven dan een toelatingsformulier om je in de regio te verplaatsen. Gelukkig geldt dat niet meer voor de grote steden, maar enkel nog voor de kleine steden en dorpjes. Tijdrovend, dat mag gezegd worden!

Stempeltje hier, krabbeltje daar en niet te vergeten nog wat smeergeld

Aan de check-in is het uren lang wachten en drummen om een boardingpass te bemachtingen. De tickets worden op de toog gelegd en schuiven aan in de rij. Toch kan je beter in de buurt blijven want kapoenen werken hun tickets geniepig naar voor. Soms worden er tickets tussenuit gehaald en afgehandeld, meestal van vriendjes of dankzij wat smeergeld.  Als je de boardingpass uiteindelijk hebt, denk dan niet dat je op de vlucht zal zitten. Wanneer een vliegtuig landt is het vechten om aan boord te geraken. Zo hebben we er enkele gemist! Ondertussen is het wachten in aan de gate welke eigenlijk meer lijkt op een duivenkot. Alles wordt wel ‘gescant’, toch kunnen er na de controle nog vlotjes messen en speren gekocht worden van verkopers die binnen en buiten glippen. Bovendien kan eender wie met jouw ticket op het vliegtuig stappen, je identiteit wordt immers niet gecheckt: niet bij de check-in, niet aan de douane en niet aan de gate.

Om weg te geraken uit de Baliem Valley hebben we een dag op de luchthaven gespendeerd en uiteindelijk een sprintje getrokken om op het laatste vliegtuig te springen, gelukkig net op tijd voor het donker werd want dan stoppen ze met vliegen. Nog nooit zo’n  chaotische luchthaven gezien.

Eenmaal op het vliegtuig worden geen veiligheidsinstructies overlopen, en is het schrapzetten en hopen dat de rammelbak zich van de grond hijst. In de zetels voor je vind je wel een kaart met gebeden van de belangrijkste godsdiensten. Nog snel een schietgebedje kan dus…

Van hier naar daar

Papua, Indonesie

Sentani: permit regelen

Wamena: kennismaking met de Baliem Valley

Baliem Valley: in de schoenn van de Dani-stam

Wamena: proberen op een vliegtuig te geraken

Sentani: douchen!!!!

Sorong: permit en national park fee omzeilen, gelukt!

Raja Ampat: afgelegen onderwaterparadijs

Sorong: opgesloten in aircokamer met TV

met het vliegtuig naar Manado, Sulawesi, de laatste etappe....

We gaan op reis en zijn reeds vergeten...

hoe Belgische frietjes smaken. Het aftellen kan beginnen!!!


De WOW's

DE WOW’S UIT DE BALIEM VALLEY

Vanuit Wamena, de toeganspoort (enkel per vliegtuig) van de Baliem Valley, kan je de vallei enkel te voet verder verkennen. We hebben ons georganiseerd samen met Julita en Anna uit Polen en Linda uit Nederland. Meus en Lapidus zijn onderweg opgepikt als dragers/gidsen. Het werd een trekking van  4 nachten en 5 dagen.

De mensen die we  onderweg tegenkomen kijken eerste zeer wantrauwig en zelf een beetje boos. Een glimlach werkt als een betovering en doet gezichten veranderen in zonnetjes.

Geen kat, maar een varken in een zak! De mensen uit de vallei ondernemen geregeld meerdaagse tochten naar Wamena. Ze verkopen hun zoete aardappelen en andere groenten op de markt. Vanuit de stad nemen ze een lading instant noodlesoepjes en sigaretten mee. Soms ook varkens, die zeer veel waard zijn. In de vallei kan je er zelf liefde mee kopen.

De tradionele kledij is nog opvallend aanwezig, hoewel ze vaak ook wordt gecombineerd met gewone kleding. Zeker de oudere mannen vallen op. Ze dragen een krans van veders op hun hoofd, een slachttand door de neus en enkel een peniskoker (Kote Ka) van natuurlijke makelij voor de helft van de edele delen. Verder poedelnaakt, buiten nog wat versieringen rond de armen of de nek.

Een van de vele adembenemnde zichten op de vallei, met een dorpje op de heuvelvlank.

Yogosem, dat is de naam van het dorpje en onze uiteindelijke bestemming. Yogosem wordt doorspiesd door een airstrip, of eerder een schans of schuifaf voor vliegtuigjes. Aan de sporen te zien nog steed in gebruik. Amber is er klaar voor.

In datzelfde dorpje hebben we ook geslapen. De gastfamilie heeft ons die avond getrakteerd op varkensvlees en zoete aardappel, bereid in een aarden oven. De vier wilde brassen van zoontjes, hevig aan’t  knikkeren met bessen, mochten mee in de kook- en eethut. Als jonge welpjes smakten ze al het vlees van het bot. Niet simpel als je moet afrekenen met een varkenspoot. Stukken werden onderling uitgewisseld, om er nog vlees af te peuzelen of merg uit te zuigen. Naast het vuur vielen ze in slaap, met nog een stuk been in de mond. Later verzamelde de moeder alles, voor de soep van morgen. Een warm moment waar we enorm van genoten.

De wegen lopen vaak langs steile hellingen, met zicht op de rivier eronder, een waterval aan de overkant of een dorpje in de verte.

Een luguber ritueel en eigenlijk bij wet verboden, is het afhakken van vingers bij het overlijden van een dierbaar persoon. Deze vrouw moet er al zeker 3 erg missen.

Mensen zijn continu onderweg, en je komt ze steeds tegen op de wandelwegen doorheen de valley. De gewoonte is dat je elke passant de hand schud. Een hele karwei wanneer je een volledig dorp tegenkomt onderweg naar een ander dorp voor een begrafenis.

Ugem, het dorpje waar we onze laatste nacht tijdens de trekking doorbrachten. Ook hier sliepen we zo goed als op de grond, tussen de ratten en onder vlooiendekens. Avontuur van de bovenste plank, zoals we het stiekem ook graag hebben.

In Papua hebben de miosionarissen stevig huisgehouden. Van voorouderverering naar katholicisme, van meerdere vrouwen naar een vrouw, van apart wonen (man en vrouw) naar samenwonen, van penniskoker naar jeansbroek.

De zware zakken worden gedragen door jong en oud (wel voornamelijk vrouwen!), met de draagband net boven het voorhoofd. Na elke beklimming wordt er gerust, en vooral bijgekletst.Al snel zitten er meer dan 10 zakdragers vanuit de ganse valleiregio bij elkaar. Zo komt iedereen al snel te weten dat er ‘Witten’ onderweg zijn, dat het 1 man is met 4 dames en twee dragers uit dat dorp. Ze hebben medicijnen, sigaretten en snoepjes, maar geven niet goed. Voor een foto kan je wel wat krijgen…  na serieus onderhandelen!

6! Tot hiertoe het absolute record!

Het meer van Sentani.

DE WOW’S VAN RAJA AMPAT

Raja Ampat is puur paradijs! Ook moeilijk bereikbaar, en daarom nog steeds ‘untouched’. Je kiest van te voren een eiland met een homestay en onderhandelt over de prijs. Vanaf dan is het genieten… op zoek gaan naar tropische vogelgeluiden in de ongerepte jungle, snorkelen tussen duizenden kleurrijke vissen en 2 x per dag verse vis op het bord!

De hoge karstbergtopjes tussen het kristalhelder water maken de zichten uniek.

Rond dit mini-eilandje hebben we gesnorkeld.Een waar snorkelparadijs.

Prachtig stukje natuur. Daar beneden tussen de mangroves dobberen krokodillen, daarboven in de boomtoppen fluiten paradijsvogels.

Raja Ampat is uiterst fotogeniek, op ieder moment van de dag!

Zicht op het rif.

Bij laagtij komen er hier en daar eilanden te voorschijn, temidden van de zee. De Poolse meisjes waarmee we de trekking hadden gedaan in de Baliem Valley, waren er ook bij in Raja Ampat.

De Lionfish! Hoe je hem onder water uitbeeldt, zie vorig bericht.

Giftige zeeslang, toch maar snel even op een rots gaan staan.

Zicht op het eiland in Raja Ampat waar we verbleven, op weg naar Manado in Sulawesi.

Wij zijn klaar voor de laatste etappe, het aftellen is begonnen. Tot snel!!

xxxx Roeland en Amber