Het Amazonewoud zoals in de boekjes - Peru

Amigos, Amigas! Een gezond, avontuurlijk en beestig 2010!


Kerst en nieuw, we zijn eigenlijk blij dat het achter de rug is. Het zijn dé momenten van het jaar die je samen doorbrengt met familie en vrienden, en dat was dus niet het geval. We zijn nu 5 maanden onderweg, voor het eerst hadden we écht last van heimwee. De aanloop naar de feestdagen duurde ook eindeloos lang, en tot op de dag van vandaag hebben we nog steeds geen kerstgevoel gehad. Kerstavond hebben we doorgebracht temidden van het Amazonewoud, met twee gidsen (die het blijkbaar helemaal niet erg vonden hun gezin in de steek te laten dezer dagen), en met zeer veel beestjes.



Dit blogbericht wordt speciaal gewijd aan onze 6 daagse jungletrip per kano, op de zijriviertjes van de grote Amazonerivier.



In Yurimanguas, het laatste dorpje bereikbaar per 'weg', hebben we een rivierboor genomen naar Lagunas.

De markt in Yurimaguas. Indianen komen hier dagelijks toe, via bootjes en vanuit dorpjes in het Amazonewoud. Naast kip en rijst worden hier ook land- en waterschildpadden, aapjes (3 euro), jaguarvellen (+-7euro) en bergen gepekelde vis verhandeld.


De rivierboot naar Lagunas. Heen (stroomafwaarts), 10 uur varen, terug 28 uur. De boot is voorzien voor 50 personen, we waren minstens met 150. Het was 2 dagen voor kerstmis, wat wil zeggen dat iedereen vanuit de stad familie in de dorpjes gaat opzoeken. Stel u vooral geen luxecruise voor.


Op de boot. Hiertussen hingen we ook ergens te bengelen in onze hangmat. Links, rechts, onder boven, overal hangmatten. Gemiddeld 2 a 3 personen per hangmat. Sardinnetjes in een blikje...

In Lagunas (klein dorpje, enkel bereikbaar via rivier en met niets anders dan houten huisjes) zijn we de dag na aankomst per motor naar de ingang van het reservaat Pacaya Samira (+- zo groot als België) gesjokkeld, als 4 x 4 rijden, maar dan met 3 wielen.

En dan, voor 6 dagen de jungle in. Jungle zoals je het u voorsteld, maar dan nog echter. Per kano met één roeier achteraan en één vooraan. Daartussen zaten wij ;-), chilliebillie luisternd en kijkend naar het leven langs de rivier.

Soms moest de waterweg vrijgemaakt worden. Hier gaat Rezu (gids, kokin) een boompje te lijf met een machette. Rezu is een reuzesterke vrouw, met een 6 en 7de zintuig voor het spotten van dieren die gemaakt zijn om niet gespot te worden. NIET NORMAAL!

Marcial (gids, dierenlokker) is opgegroeid als rubbertapper in deze omgeving. Hij kent de jungle als geen ander, is één met zijn machette en kan (zonder zwans) praten met de dieren, én lokken! Een betere gids hadden we niet kunnen krijgen. ONGELOOFLIJK!

In de rivieren krioelt het van vis. Je zwiert de ene na de andere uit het water. De lekkere soorten hielden we bij om op te peuzelen, zoals deze overheerlijke Lisa.

Het slapen gebeurt in hutten langs de rivier. Uiteraard ook onder een muskietennet, als bescherming tegen muggen, maar ook tegen gevaarlijke vampiervleermuizen. ´s Nachts pipidoen is laat ons zeggen; spannend!

Af en toe meerden we aan om te gaan kijken wat er dieper in het woud te zien viel. Onder andere gigantische grote bomen. Niet op foto te krijgen.

Victoria Regia, een meer waar deze grote lelies groeien en waaronder het wemelt van de krokodillen. Een plonsje in dit water overleef je niet. Victoria Regia was ons eindpunt en doel en hadden we bereikt na 3 dagen roeien.

Één van de andere meren die we onderweg zijn tegengekomen. Hier zitten de witte en roze rivierdolfijnen. We hebben er meer dan 10 gezien, maar ze zijn moeilijk op foto te krijgen. Net zoals de otters en de elektrische vissen (2 meter lang).

Gelukkig hebben we de meerderheid van de beestjes wel vereeuwigd op foto. Hieronder onze top 27!

Zoals het aapje op de rug van mama ons observeert, zo observeren wij hen vanuit onze kano.

'Ik zie eruit als de blaadjes rondom mij, en toch hebben ze mij gezien?? Ah ja, ze hebben Rezu bij,
sterk gespot Rezu!'


'Breedsmoelkikker, gij iemand anders neerflashen!'

' Damn! Goeien bal Rezu.'

30% van de vissen die gevangen werden waren Pirañas. Zolang je niet ergens een wondje hebt kun je zwemmen, ze ruiken bloed vanaf 10-tallen meters ver. Deze tandjes wil je niet in je billen hebben.

Een gesneuveld slachtoffer van een Piraña. Hij moest maar niet in hetzelfde net zitten als hemmekes hierboven.

'O-ow, die gaan mij opeten'.

Dit is wat wij noemen een 'bloggerke'.

'Wacht maar, als ik 6 meter lang ben, dan ga ik jagen op mensen'.

'Hihi, ze denken dat ik een poema ben, losers'.

'Zoek mij!'

'Nog ene foto en ik schijt op zijn lens'.

Anaconda.

Een trapje vleermuizen.

'Tiens, val ik zo hard op?'

'Zouden ze zo loemp zijn om duikje te nemen, ik hoop van wel. Die met haar krullen en gebruind velleke ziet er wel een lekker hapje uit'. Een 'Black Caiman' van +- 4 meter, in de wateren van Victoria Regia, naar het oppervlakte gelokt door de gids.

Waterschildpadjes zijn sinds kort terug in opmars. De eitjes waren populair bij de plaatselijke bevolking, maar worden nu beschermd.

Anaconda, -+ 5 meter.

'Dan hang je al eens rustig, en lap'.

'Gewoon even poseren, dan zijn ze snel weer weg'.

Dé blauwe vlinder, eindelijk op foto.

'Hallo, ik ben een soort miereneter, en euh ja, ik eet graag mieren'.

De Stanny van de Jungle!

'Zoek mij!'

'Tiens val ik nu zo hard op?'

'Als je niet wil opvallen, neem dan camouflagekleuren, zoals mij ;-)'

We wisten niet op voorhand dat we zoveel verschillende diersoorten zouden zien. Volgens de gidsen hadden we ook uiterzonderlijk veel geluk. Het was ook laagseizoen, we waren zo goed als de enigen in het reservaat, de periode dat de dieren vakantie hebben en zich laten zien?

Wie gaat er nu ook met Kersmis de jungle in?

Amber en Roeland!

dikke kussen xxxx